• Przyjęcie czytelnych, strategicznych priorytetów polityki gospodarczej w perspektywie 10-letniej. Podporzadkowanie polityki wsparcia budżetowego i pochodzącego ze środków UE tym priorytetom (energetyka – z priorytetem dla odnawialnych źródeł energii, informatyka, biotechnologie, przemysł maszynowy i elektromaszynowy).
• Wprowadzenie zasady podstawowej spójności polityki: gospodarczej, fiskalnej, naukowej, zagranicznej i edukacyjnej państwa.
• Reforma centrum zarządzania gospodarką. Zmiana roli ministra gospodarki, utworzenie ministerstwa energetyki, utworzenie jednej agencji odpowiedzialnej za promocję inwestycji, rozwój przemysłu i promocję gospodarczą za granicą.
• Reindustrializacja realizowana dzięki utworzeniu trzech okręgów przemysłowych. Rozwój okręgów oparty o ulgi inwestycyjne, środki z Unii Europejskiej, aktywną rolę państwa w budowie infrastruktury.
• Budowa infrastruktury drogowej, kolejowej i telekomunikacyjnej jako forma wsparcia państwa dla gospodarczego rozwoju regionalnego.
• Przeniesienie ciężaru kontroli z małych i średnich przedsiębiorstw na korporacje uchylające się od płacenia podatków w Polsce.
• Wprowadzenie Polski do pierwszej dziesiątki rankingu „Doing Business” Banku Światowego dzięki następującym zmianom:
  • Skrócenie listy czynności przy zakładaniu spółki do jednej.
  • Wszystkie czynności administracyjne i sprawozdawcze spółki w pełni zautomatyzowane i dostępne przez internet.
  • Dla mikroprzedsiębiorców (do poziomu obrotów 100 tys. zł rocznie) ograniczenie sprawozdawczości firmy do jednostronicowego oświadczenia.
  • Utworzenie kategorii „spółki rodzinnej” upraszczającego zasady zatrudniania i rozliczeń w spółkach zakładanych przez rodziny.
  • Uproszczenie procesów inwestycyjnych, standaryzacja wymogów, uproszczenie procedur patentowych.
• Budowa profesjonalnego wsparcia eksportu i ekspansji gospodarczej.
  • Budowa instytucji finansowania i ubezpieczania handlu międzynarodowego (na wzór niemieckiej firmy Hermes).
  • Utworzenie oddziałów Banku Gospodarstwa Krajowego w kluczowych dla rozwoju gospodarczego krajach.
  • Budowa profesjonalnej służby dyplomacji gospodarczej.
  • Podporządkowanie wsparcia eksportu priorytetom rozwoju gospodarczego.
• Zwiększenie dochodów obywateli przez mechanizm premii obywatelskiej. Każdy obywatel powinien otrzymać część wypracowanego w danym roku wzrostu PKB. W roku 2014 byłoby to 500 zł na osobę.

Jeśli chodzi o mieszkania to Zjednoczona Lewica uważa, że państwo powinno prowadzić aktywną politykę mieszkaniową. To najlepsze koło zamachowe całej gospodarki. Wiemy, jak zapewnić niezamożnym Polakom dostęp do mieszkań, stymulując jednocześnie rozwój gospodarczy.

• Narodowy program budowy mieszkań. Proponujemy narodowy program budowy mieszkań finansowanych za pośrednictwem Banku Gospodarstwa Krajowego dzięki mechanizmowi tzw. luzowania ilościowego NBP. Bank centralny pożyczałby bankom komercyjnym (korzystając ze swojej uprzywilejowanej pozycji) środki dedykowane na budownictwo mieszkaniowe. Środki te mogłyby być pożyczane przez samorządy na budowę mieszkań na wynajem.
• Pomoc dla frankowiczów przez unieważnienie klauzul niedozwolonych w umowach kredytowych. Banki powinny również – na mocy ustawy – stworzyć fundusz pomagający spłacać kredyty hipoteczne osobom, które znalazły się w trudnej sytuacji finansowej, niezależnie od tego, czy kredyt zaciągnęły we frankach czy w złotówkach.
• Zwiększenie liczby mieszkań na wynajem. Wprowadzenie ulgi podatkowej związanej z najmem mieszkania dla właścicieli, którzy decydują się na wynajem swoich mieszkań na rynku oraz deweloperów, którzy będą budować mieszkania w tym celu.
• Rozwój najmu okazjonalnego. Spowoduje on powrót na rynek przynajmniej 10% z ponad 400 tysięcy niezamieszkanych mieszkań całorocznych. Konieczne jest zagwarantowanie bezpieczeństwa najmu nie tylko właścicielom, ale też lokatorom m. in. przez wprowadzenie mechanizmów gwarantujących stabilność ponoszenia opłat za mieszkanie.
• Zakaz eksmisji na bruk. Każda eksmisja powinna być powiązana z przyznaniem lokalu zastępczego. Polska powinna ratyfikować Zrewidowaną Europejską Kartę Społeczną wraz z gwarantującym prawo do mieszkania artykułem 31 oraz protokołami skargowymi.
• Zróżnicowanie czynszów w mieszkaniach komunalnych. Wprowadzenie zróżnicowania wysokości czynszu w mieszkaniach komunalnych, w zależności od sytuacji dochodowej gospodarstwa domowego najemców. Publiczna pomoc mieszkaniowa w postaci niskich czynszów powinna być adresowana do osób najbardziej potrzebujących. Jednocześnie, w celu zachowania różnorodności społecznej nie powinno się doprowadzać do wypowiadania umów najmu z lokatorami mieszkań komunalnych, których sytuacja dochodowa się poprawia. Powinni oni jednak płacić czynsz wyższy niż osoby gorzej uposażone, zaś zwiększone w ten sposób wpływy do budżetów samorządów powinny wspierać rozwój budownictwa komunalnego.
• Przywrócenie dużej ulgi budowlanej. Uderzy ona w szarą strefę oraz doprowadzi do rozwoju największego koła gospodarki – mieszkalnictwa.